Opis produktu
Cechy
Komentarze
Sześćdziesiąt pięć lat po stworzeniu koncepcji terapii Gestalt przez
Fritza Perlsa, Paula Goodmana i Paula Hefferline'a pojawiła się potrzeba
zrewidowania istotnego dla niej pojęcia self. Dlatego autorzy tych rozdziałów,
dziś czołowi teoretycy Gestalt, ponownie przyjrzeli się pierwotnym założeniom
tytułowej kategorii. Różnorodność wybranych przez nich zagadnień i źródeł, do
których wracają (takich jak psychoanaliza lub pragmatyzm), oraz poszerzenie ich
zakresów teoretycznych o podejścia z sąsiednich dyscyplin (jak fenomenologia,
teoria relacji z obiektem, neuronauka, duchowość, estetyka) przybliża nas do
idei założycielskiej terapii Gestalt, której propozycje miały być łatwo
przyswajalne i dalekie od jakiejkolwiek ortodoksji czy jednostronności.
Ta
książka bez wątpienia wpisuje się w dynamikę współczesnego świata jego
zmienność, niestabilność, podatność na kryzysy. Wspiera również postrzeganie
człowieka jako jednego z wielu równorzędnych aktorów rzeczywistości ożywionej i
nieożywionej. Ludzkie ja traci w niej swoją uprzywilejowaną pozycję, nabiera
charakteru procesualnego, podlega nieustannym przeobrażeniom, tworzy siebie - i
jest tworzone - w relacjach z innymi, a sensu szuka w zaangażowanej
symbiotyczności. Jeśli psychoterapia chce coś jeszcze oddać światu, to musi się
przysłuchać tej polifonii języków self.
Fritza Perlsa, Paula Goodmana i Paula Hefferline'a pojawiła się potrzeba
zrewidowania istotnego dla niej pojęcia self. Dlatego autorzy tych rozdziałów,
dziś czołowi teoretycy Gestalt, ponownie przyjrzeli się pierwotnym założeniom
tytułowej kategorii. Różnorodność wybranych przez nich zagadnień i źródeł, do
których wracają (takich jak psychoanaliza lub pragmatyzm), oraz poszerzenie ich
zakresów teoretycznych o podejścia z sąsiednich dyscyplin (jak fenomenologia,
teoria relacji z obiektem, neuronauka, duchowość, estetyka) przybliża nas do
idei założycielskiej terapii Gestalt, której propozycje miały być łatwo
przyswajalne i dalekie od jakiejkolwiek ortodoksji czy jednostronności.
Ta
książka bez wątpienia wpisuje się w dynamikę współczesnego świata jego
zmienność, niestabilność, podatność na kryzysy. Wspiera również postrzeganie
człowieka jako jednego z wielu równorzędnych aktorów rzeczywistości ożywionej i
nieożywionej. Ludzkie ja traci w niej swoją uprzywilejowaną pozycję, nabiera
charakteru procesualnego, podlega nieustannym przeobrażeniom, tworzy siebie - i
jest tworzone - w relacjach z innymi, a sensu szuka w zaangażowanej
symbiotyczności. Jeśli psychoterapia chce coś jeszcze oddać światu, to musi się
przysłuchać tej polifonii języków self.
Komentarze